Zelf( )ver[tr](b)ouwen voor (s)experten

Ja, u weet het al : ik heb een verbouwing achter de rug, en ja, ik pleeg te insinueren dat ik onweerstaanbaar ben. De net niet onderdrukte geeuw ontging mij niet… Maar vrees niet. Ik ga u vandaag niet vervelen met de handtastelijkheden van de tapijtlegger of de huwelijksaanzoeken van de (illegale) antivochtspulinjecteerder.

Ik geloof gewoon oprecht dat u het recht hebt om als uitsmijter in mijn renovatieavontuur, kennis te maken met Boris. Boris de Bouwer.

Het moet gezegd, Boris is dat anderhalf jaar van mijn leven de facto zowat de man in mijn huis geweest.

De eerste keer dat hij over de vloer kwam, was tijdens de eerste sneeuwbui van 2008. En hij spendeerde die hele zaterdag buiten. Toen hij de week erop terug kwam vroeg ik hem medelevend of hij er niets aan overgehouden had, aan die ijskoude buitendag. Waarop hij laconiek antwoordde : ‘bwa ja, eigenlijk niet, behalve dan misschien een natte vuist’.

Nu vraag ik u – weet U precies wat dat is ‘een natte vuist overhouden aan iets’ ?! Ik dus niet en ik ben er vrij zeker van dat “het Van Dale Groot Spreekwoordenboek” u ook een antwoord schuldig zal moeten blijven. Er zat dus niets anders op dan wat lacherig te reageren en zo snel ik kon een verdiep lager (in de warmte) die zoekterm aan google te voeren om mijn nieuwsgierigheid naar de betekenis ervan te bevredigen. Ik kan u zeggen, ik heb meer gezien dan me lief is over hoe vuisten precies allemaal nat kunnen worden.

Een week later leerde wat navragen bij vriendinnen uit andere dialecten me dat hij vermoedelijk als resultaat van die koude dag in mijn warm gezelschap, de hand aan zichzelf had geslaan. Het kwam dus niet als een verbazing dat hij een 2 weken later een smsje stuurde om te vragen of ik niet iets met hem wou gaan drinken.

Nu moet u weten, Boris is dus geen onaantrekkelijke man. Het is een boom van een kerel, blonde krullen, vlotte babbel, stevig gespierd lichaam. Er lopen er rond waar je makkelijker naast kijkt. En je kan veel van me zeggen maar niet dat ik niet bereid ben mensen een kans te geven. Maar ik begin uit principe niets met iemand die voor me of met me werkt, dat is niets dat ik enkel en alleen voor Rudy uitvond. Niet op mijn ‘echt’ werk, maar ook niet op een andere manier. En dat meldde ik hem dus. Een klein jaar ging voorbij, en er werd nooit meer met een woord gerept over vuisten of al dan niet te nuttigen nattigheid. Tot ik een lief had.

Ja, het zal u verbazen, maar af en toe eindigt het niet ONMIDDELLIJK in een ramp bij mij. Alhoewel dàt lief uiteindelijk een ramp van wereldproporties zou blijken te zijn, was hij op dat moment nog het licht in mijn ogen.
In Boris zijn ogen was dat eerder een doorn.

Hij en de toenmalige wederhelft ontmoetten elkaar slechts 1 keer maar het was afkeer op het eerste zicht. Wederzijds. Ik heb nog nooit 2 mannen fysiek weten vechten om mij, maar toen hing het in de lucht en weerhield enkel hun beider graad van ontwikkeling hen om daaraan te beginnen. Dat mijn (toen nog pre-)ex wat sterk reageerde, kan ik ergens nog verstaan. Ik had hem immers eerlijkheidshalve verteld dat Boris inderdaad wel wat muren had opgetrokken, zelfs wat plakwerk had verricht, maar dat hij zich ook meermaals in een fantasie van mij had bevonden die over muren en plakken ging, maar dan eerder het soort waarbij het IK was die tegen de muur werd gep(l)akt . Al heb ik dat laatste nu ook niet ZO expliciet uitgespeld. Maar, aangezien u ongetwijfeld ook al eens een fantasie had, ik moet u niet uitleggen dat je niet alle fantasieën daadwerkelijk ook wil UITVOEREN. En daar was ik tegen mijn liefje ook wel heel eerlijk over. Ik was gewoon single in die tijd en een vluggertje op tijd en stond zou me toen zo vies niet in de oren geklonken hebben.

Toen het uit was met het lief en het eindpunt van de verbouwing was bereikt, verscheen uiteraard een verse vochtvlek boven een raam in de badkamer. Een beetje detectivewerk deed me vermoeden dat de voegen boven het badkamerraam aan specie-moeheid leden en dat er daardoor water binnensijpelde. En Boris die metst en voegt ook, dus werd hij gebeld.
In één adem vroeg ik hem om ook een ander muurtje af te werken, een muurtje dat mijn ex ooit had gezet.

Boris vroeg onmiddellijk waarom mijn lief niet verder aan dat muurtje werkte en ik moest hem eerlijk bekennen dat het lief niet zo lief had gebleken te zijn en dat hij dus niet meer (mijn) lief was. Boris kon de volgende dag komen om het vochtprobleem te onderzoeken, hij zou om 19h aanbellen. Maar even ervoor belde hij dat hij 2 uur vertraging had. Ik wou het uitstellen omdat een buitenmuur bekijken als het donker is, me niet zo praktisch leek, maar hij pareerde door te melden dat hij zijn ‘phare’ mee zou brengen.

Zo gezegd, zo gedaan. Na de verlengkabel uitgerold te hebben, de phare gericht te hebben, het probleem aanschouwd en gelabeld te hebben, rolde hij de verlengkabel weer op en ging met zijn materiaal naar zijn camionette. Ik hield de deur open. Toen hij me voorbij liep in mijn (lange) gang, zei hij terloops “zeg, zou jij niet een keer een glas wijn met mij willen drinken”.

Ik antwoordde “bwa, ja…” op een soort van ‘ik wil je hier niet vlakaf afwijzen, dus laat me maar wat vaag doen’ manier. Maar Boris zei “dat komt dan goed uit, ik heb een fles wijn mee” en liep verder naar zijn camionette om me even later met een fles wijn voorbij te lopen. Vanuit de deuropening naar de living vroeg hij ‘zeg, heb jij geen glazen ?!’ waarop er me niets anders restte dan verbouwereerd de voordeur dicht te doen en hem naar mijn zitkamer te volgen.

Ik drink niet zoveel. Zeker niet als ik het gevoel heb dat iemand me zat wil voeren. En dat was toen zeker het geval. Hij en ik deden beiden alsof we de roze olifant in de kamer niet opmerkten en praatten gezwind over koetjes en kalfjes en mortel. Toen Boris een toiletbezoekje bracht en ik even alleen was besefte ik dat het vervolg van het verhaal onvermijdelijk was. Dus ik vermeldde dat ik vroeg op moest en dat het misschien tijd voor hem was om naar huis te gaan. Boris was het er mee eens.

Een paar minuten later ging ik hem voor naar de gang, stak het licht aan en liep richting voordeur. Plots ging het licht uit. Maar aan de voordeur is ook een schakelaar, en bij het opentrekken van de voordeur stak ik het licht opnieuw aan. Hij stapte de drempel over, deed het licht uit en zei “sorry dat ik altijd maar je licht uitdoe hoor, maar…”. Er zou nooit een uitleg volgen. In de plaats ervan stapte hij opnieuw de drempel op en deed zijn move : hij stak zijn handen onder mijn armen, greep me vast en tilde me omhoog. Als ik mijn normale hakken even niet meereken ben ik een zeer overgewaardeerde 1m69. Hij is er 1m96. Ik bungelde dus met mijn voeten zo’n 27cm boven de grond. Hij kuste me niet, maar bleef me gewoon zo vasthouden : met zijn wang tegen de mijne, en met mijn voeten 10inch boven de grond verheven. Hij bleef me daar zo lang zo houden dat ik dingen begon te denken zoals “wat moet ik nu met mijn voeten doen : ze strekken, ze laten hangen, ze bewegen, ze stilhouden… ?!”. Het is geen goed teken als je dat soort dingen begint te denken tijdens een omhelzing met een man. Ik probeerde me dan ook te doen zakken en toen hij me eindelijk weer neerzette, kwam zijn move. Ik wees hem beleefd af, zei dat het niet een goed moment was (geheel naar waarheid overigens) en probeerde toch empathisch met de situatie om te gaan.

Het was duidelijk dat Boris zijn poging al lang had gespaard en mijn nieuwverworven single status als de ‘go’ voor zijn move had gezien. Hij meldde me (zeer expressief) “dienen eikel waar je mee was, dat was NIETS voor jou, dat zag ik ZO”. Uiteraard vroeg ik hem waar zijn vriendin (waar hij iets over had vermeld) gebleven was, waarop hij antwoordde (onderbroken door zo’n 20 kuspogingen, je kan hem alleen maar volharding aanwrijven) : “als je nu graag frieten eet, en je hebt een FAVORIET frietkot, waar ze geweldig goeie frieten hebben, dan wil je altijd in dat frietkot eten. Maar als je niet in dat frietkot kan eten, dan eet je in een ander frietkot, maar daarom zijn die eerste frieten niet minder je favoriete frieten”. Hij zei het met zeer veel passie en expressie. Maar tot op vandaag vind ik het een zeer onduidelijk antwoord op de gestelde vraag : is zijn vriendin het favoriete frietkot of net ik ? Is ‘frieten eten’ de nieuwste term voor sex (met die mayonaise zie ik het verband nu nog wel) of voor mij ?! Was ‘mijn vriendin doet er nu niet toe voor mij’ geen duidelijker antwoord geweest ?!

Ik heb hem vriendelijk maar kordaat buitengeborsteld en zijn laatste woorden waren “het is niet omdat dit gebeurde dat ik nu meer zal aanrekenen”. Wat hij uiteraard wél deed. 20% zelfs. Hij was de laatste stielman die iets in mijn huis te zoeken had.

Een vluggertje heb ik met geen één van de werklieden gehad. Maar ik ben dus wel van de grond geweest.